Damp, zwavel en rotte eieren
Blijf op de hoogte en volg Frans en Tony
20 Februari 2013 | Nieuw Zeeland, Rotorua
Het is nog steeds irreëel. Zit je aan de onderkant van de bol. Op de achtergrond hangt daar de Mount Doom. Op de voorgrond prijkt mijn welverdiende Monteiths in pint-formaat. De lava stroomt er niet uit, de pils wèl...
De eerste duizend kilometers liggen op dit moment veilig achter ons. Binnen deze afstand maak ik nu melding van enkele noemenswaardige eigenaardigheden en avonturen welke in deze afstandsspanne plaatsvinden.
In Paihia betrekken we voor 2 nachten een redelijk leuk hotel. Wij bezoeken in Kerikeri een oude Maori nederzetting kort bij het "Stone House", de eerste aanmeerplek van de britse westerlingen, alwaar de wapen-uitwisseling destijds startte. De 10-dollar entree blijkt een miskoop. Ach ja.
Onze volgende pleisterplaats is Hahei. Een lange rit, met redelijk goede wegen. Dachten we. Onderweg willen we Manuka-honing kopen. (Deze honing bezit een van nature zeer hoog gehalte aan MGO en of UMF, (zie google dus) en heeft een werking gelijk antibiotica.)
Soms neem je een TomTom niet voor serieus. Vandaag dus ook en we nemen de alternatieve route rond de Peninsula Coromandel. Ik weet dat deze langer is. Maar kronkeliger en smaller niet. Daarbij komt dat we gevraagd zijn in te checken tussen 16.00 en 18.00 uur. Blijkt het laatste stuk road van 40 kilometer onverhard te zijn om 17.00 uur. En daar mogen we met ons Corollaatje niet kjeuren :-(
Ojee, dat wordt dus een te late arrivatie. Niet lang helle, belle. Kay en Peter van Hahei Horizon vinden het helemaal niet erg, en wij vervolgen de aanvliegroute met 85 kilometer verhard, kronkelig, smal en niet-opschietend wegdek. Ach ja.
Honger als we het dorpje bereiken. Het enige restaurant is duur. Laat er toevallig een frietkot zijn ! Overgelukkig smullen we van friet, mayo, ketchup, vis en worst....met de graviaten gegeten vanuit de krant van voorgisteren.
Eindelijk in onze slaapkamer zien we de zon de laatste gouden stralen projecteren op de serie eilanden in de baai. Ik wil een foto maken met de camera die nog in de auto ligt. Kleine Peter blijft maar uitleg geven over vanalles. Wat een super huis heeft die knakker, past niet bij zíjn formaat. Ik wil die foto maken, zodadelijk is de zon weg. "... and tomorrowmorning, early out of bed, ...", preekt Peter opgewonden van onder mijn kin, "... om 06.00 uur, want dan is het eb, en kun je badderen in de hot-water-beach. Bij de voordeur staat het schepje, neem dat maar mee !"
Zijn grote vrouw, Kay gaat vanuit de hoogte verder, "En daarna douchen en buiten ontbijt."
Ik heb de ontspanner nog op tijd kunnen drukken.
Het is inderdaad een belevenis om met jongeren en ouderen, 's morgens met een oranje zonsopgang, op het strand bij de geothermische plekken kuilen te graven, die vervolgens vollopen met warm zeewater, om er dan van te genieten, als ware het een jaccuzzi: Hot Water Beach, Hahei.
Ik bespaar je de details van het aansluitend super in het kwadraat ontbijt met uitzicht: je wordt gehaheid jaloers.
In loopbereik is Cathedral Cove. Een natuurwonder van schoonheid. Ik plak een paar fotoos erbij omdat een plaatje meer zegt dan woorden, maar eigenlijk moet dit afgelegen strand met alle zintuigen waargenomen worden.
Jammer, dat we hier maar één dag verblijven. De route roept. Ach ja.
Vijftig kilometer verder ontdekken we, dat we de medicinaal natuurlijke honing vergeten zijn. Ach ja. Alweer.
Next is Rotorua. In Rotorua is geothermie alom aanwezig. De stad ruikt. Naar rotte eieren. Vandaar de bijnaam Rottenrua.
Zoals reeds gewend weer een luxe B&B. Het ontbijt is gezond-continentaal. Muesli, fruit, jochurts, van dat spul. Onze slaapkamerview is weer fenomenaal: Vanaf een heuvel overzien we de gehele stad met omliggende bergen heuvels en gele weiden. Naast ons zitje op het terras herkouwen een witte geit en een zwarte lama voldaan hun middag-grasje.
We bezoeken Te Puia en Waiotapu, parken met borrelende modderpoelen, spuitende geysers, onwelriekende eier-gassen uit spelonken, kleurrijke dampende waterbassins zuurder dan azijn, maar bij de eerste ook een interessant Maori-show en -concert.
Bij de uitgang wacht allicht de souvenierswinkel met allerlei ter plekke, door Maori's gemaakte kunstwerken. Leuk maar (toeristisch) duur.
De volgende stek gaat Tongariro National Park worden. Vulkanisch en bekend van de "Lord of the Rings".
Volgende keer, meer.
De eerste duizend kilometers liggen op dit moment veilig achter ons. Binnen deze afstand maak ik nu melding van enkele noemenswaardige eigenaardigheden en avonturen welke in deze afstandsspanne plaatsvinden.
In Paihia betrekken we voor 2 nachten een redelijk leuk hotel. Wij bezoeken in Kerikeri een oude Maori nederzetting kort bij het "Stone House", de eerste aanmeerplek van de britse westerlingen, alwaar de wapen-uitwisseling destijds startte. De 10-dollar entree blijkt een miskoop. Ach ja.
Onze volgende pleisterplaats is Hahei. Een lange rit, met redelijk goede wegen. Dachten we. Onderweg willen we Manuka-honing kopen. (Deze honing bezit een van nature zeer hoog gehalte aan MGO en of UMF, (zie google dus) en heeft een werking gelijk antibiotica.)
Soms neem je een TomTom niet voor serieus. Vandaag dus ook en we nemen de alternatieve route rond de Peninsula Coromandel. Ik weet dat deze langer is. Maar kronkeliger en smaller niet. Daarbij komt dat we gevraagd zijn in te checken tussen 16.00 en 18.00 uur. Blijkt het laatste stuk road van 40 kilometer onverhard te zijn om 17.00 uur. En daar mogen we met ons Corollaatje niet kjeuren :-(
Ojee, dat wordt dus een te late arrivatie. Niet lang helle, belle. Kay en Peter van Hahei Horizon vinden het helemaal niet erg, en wij vervolgen de aanvliegroute met 85 kilometer verhard, kronkelig, smal en niet-opschietend wegdek. Ach ja.
Honger als we het dorpje bereiken. Het enige restaurant is duur. Laat er toevallig een frietkot zijn ! Overgelukkig smullen we van friet, mayo, ketchup, vis en worst....met de graviaten gegeten vanuit de krant van voorgisteren.
Eindelijk in onze slaapkamer zien we de zon de laatste gouden stralen projecteren op de serie eilanden in de baai. Ik wil een foto maken met de camera die nog in de auto ligt. Kleine Peter blijft maar uitleg geven over vanalles. Wat een super huis heeft die knakker, past niet bij zíjn formaat. Ik wil die foto maken, zodadelijk is de zon weg. "... and tomorrowmorning, early out of bed, ...", preekt Peter opgewonden van onder mijn kin, "... om 06.00 uur, want dan is het eb, en kun je badderen in de hot-water-beach. Bij de voordeur staat het schepje, neem dat maar mee !"
Zijn grote vrouw, Kay gaat vanuit de hoogte verder, "En daarna douchen en buiten ontbijt."
Ik heb de ontspanner nog op tijd kunnen drukken.
Het is inderdaad een belevenis om met jongeren en ouderen, 's morgens met een oranje zonsopgang, op het strand bij de geothermische plekken kuilen te graven, die vervolgens vollopen met warm zeewater, om er dan van te genieten, als ware het een jaccuzzi: Hot Water Beach, Hahei.
Ik bespaar je de details van het aansluitend super in het kwadraat ontbijt met uitzicht: je wordt gehaheid jaloers.
In loopbereik is Cathedral Cove. Een natuurwonder van schoonheid. Ik plak een paar fotoos erbij omdat een plaatje meer zegt dan woorden, maar eigenlijk moet dit afgelegen strand met alle zintuigen waargenomen worden.
Jammer, dat we hier maar één dag verblijven. De route roept. Ach ja.
Vijftig kilometer verder ontdekken we, dat we de medicinaal natuurlijke honing vergeten zijn. Ach ja. Alweer.
Next is Rotorua. In Rotorua is geothermie alom aanwezig. De stad ruikt. Naar rotte eieren. Vandaar de bijnaam Rottenrua.
Zoals reeds gewend weer een luxe B&B. Het ontbijt is gezond-continentaal. Muesli, fruit, jochurts, van dat spul. Onze slaapkamerview is weer fenomenaal: Vanaf een heuvel overzien we de gehele stad met omliggende bergen heuvels en gele weiden. Naast ons zitje op het terras herkouwen een witte geit en een zwarte lama voldaan hun middag-grasje.
We bezoeken Te Puia en Waiotapu, parken met borrelende modderpoelen, spuitende geysers, onwelriekende eier-gassen uit spelonken, kleurrijke dampende waterbassins zuurder dan azijn, maar bij de eerste ook een interessant Maori-show en -concert.
Bij de uitgang wacht allicht de souvenierswinkel met allerlei ter plekke, door Maori's gemaakte kunstwerken. Leuk maar (toeristisch) duur.
De volgende stek gaat Tongariro National Park worden. Vulkanisch en bekend van de "Lord of the Rings".
Volgende keer, meer.
-
20 Februari 2013 - 11:47
Braun:
Hi Tony en frans
Geweldig wat een beleving he .
we leven echt met jullie mee.
Gisteren nog met fieny en sjef gesproken
Zal hun ook je reisverslag sturen kijken of het aankomt .
Verder nog een prachtige reis en geniet er maar van groetjes -
20 Februari 2013 - 13:15
Lindsay:
Om jaloers op te worden die foto's.... -
20 Februari 2013 - 14:33
Nicolle Claessens:
Dag Tony en Frans,
Ik lees in jullie reisverslag dat jullie enorm veel beleven......Super allemaal.
Geniet van deze bijzondere tijd.....maar dat zal wel lukken geloof ik.
Have fun......groetjes en tot de volgende keer!
Nicolle Claessens -
20 Februari 2013 - 17:55
Johanna:
Het gaat goed met jullie zo te zien,maar jullie hebben mij nog altijd niet uit gepakt wordt wel tijd.!!!!!!!!!!!!! Wat een leuke fotos .Wacht met spanning naar het volgende reisverslag.Geniet ervan zal wel lukken.Groetjes de Boesj. -
20 Februari 2013 - 17:59
Pascal :
Voor het reisverslag van jullie ga ik echt voor zitten.Pak bakkie koffie erbij en ga lezen.
Schitterend geschreven. Verzamel de verslagen en maak er boekwerk van.
Jullie worden dan schatrijk. (succes van 50 tinten grijs)
Doe SMIEGEL van de Lord of de RingsL de groeten van mij, heeft ook geen haren.
Tot het volgend reisverslag.
Pascal en Jolanda -
24 Februari 2013 - 21:08
Dorry:
..... je wordt gehaheid jaloers.....
En hoe!!!! Maar gunnen doe ik het jullie van harte!!!!
Heerlijk om te lezen hoe jullie genieten en het ervan nemen.
Heel veel plezier nog, en wij werken wel ;-)
groetjes Dorry!!! -
14 Maart 2013 - 10:41
Evelyn En André:
Weer een geweldig stukje leesplezier. Ik geniet volop van jullie belevenissen en vind het zo fijn dat jullie dit mooie avontuur beleven.
Liefs
Evelyn
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
