Kia Ora
Blijf op de hoogte en volg Frans en Tony
16 Februari 2013 | Nieuw Zeeland, Coromandel
Kia Ora is een groet in het Maori. Letterlijk vertaald betekent het Goede gezondheid/wees gezond, maar het wordt ook als welkomst- en afscheidsgroet gebruikt.
We tippen een paar keer de landingsbaan van een nieuwe wereld aan. Dan wordt het contact permanent.Stevige douanecontrole hier. Niks van planten, zaden, vruchten, eten, dierlijke dinges en nog veel meer mag het land in. Er zijn succesvolle drugshonden. Zelf gezien: na hun verklikken krijgen ze een kluifje. Zelfs de schoenen worden gecontroleerd op gedroogde pratsch. Mag niet. Gelukkig hebben we in Singapore niet in een keuterkeutel getrapt. Een vergeten appel kost na de controle NZ$ 400,= Het land wil door zijn geïsoleerde ligging geen buitenlandse planten- of dierziektes importeren.
Gepakt en gekofferd lopen we de aankomsthal in. 5 rijen bezette stoelen kijken je aan. Met vlaggetjes, bloemen, balonnen en naambordjes. Niet voor ons. Wij krijgen bij de Meet & Greet onze vouchers. Links, rechts, ..geen Meet &Greet.... wel een vrouwtje met toch onze naam beletterd op een tableau !
'Welcome, I'm Helene....', begint ze haar verhaal. Ze heeft alle info in haar hand. Een uurtje later zitten we in onze auto, een mooie Toyota Corolla. Automaat. Oei...
Ik weet, in NZ is veel omgedraaid. Nacht is dag en de zon schijnt vanuit het noorden. Dat is wenbaar. Maar een auto, waar het stuur rechts zit, je niet links moet instappen, niet rechts mee moet rijden, de achteruitkijkspiegel weer links zit, de gordel rechts en de handrem links, verbaas je dan niet, dat je inplaats van de richtingaanwijzer, steeds weer de ruitewisser activeert, want die knoppen zitten op de normale plaats.
Daarbij zij opgeteld, dat je toto bent na zoveel vlieguren. Frustie Frenzl, als na de zoveelste keer wisch-wasch zonder dat het regent, Tony eens hard gniffelt.
Dus met volle linkse aandacht naar ons eerste B&B met af en toe weer een ruitenwisserhaal.
Dit moet je zien. Méér english style kan niet. Overal en overal staan, liggen, hangen artifacten. Oude koffers, droogstukjes, schilderijen, grammofoon, schalen van allerlei makelij. Kopjes, paraplu, koffiemolen, hond, zilverwerk, theegarnituur, hoeden, fiets, handoekrekje. Geen prul. Alles is antiek, deco of oud. Ook de hond "Stand-a-man".
Judith leert ons op te passen met de gewoonlijk felle zon. Goed smeren. Factor veel.
'Buy a hat.', she says. 'Everyone has a hat.'
Dus wij naar de hatshop. En het is waar hier: zonder hoed, pet of iets op je hoofd val je op, ben je toerist.
We nemen de ferry om in 12 minuten in het stadscentrum te geraken. Auckland is uit toeristisch oogpunt geen hoogtepunt. Het eerste wat óns opvalt is een huge kantoorgebouw van de Rabobank. "Rabobank Direct" staat boven op de14e etage. We zijn binnen wezen kijken, niet gesolliciteerd. We kunnen Theo, Chantalle en ander collega's niet missen....
Wij ontbijten als een keizer, dineren als een bedelaar en stoppen onderweg voor koffie en-of iets klein lekkers. Meestal is er dan ook wifi en kunnen wij van jullie spontane reacties genieten.
Levensmiddelen zijn duur. Reken voor een normaal diner $35,=. Een drankje $4,=. Mèt alcohol $8,=. En 1 dollar koop je voor 63 cent.
Bezoek aan het kauribos. Reuzenbomen welke ontkiemden in de tijd van Sint Servaas en waar men trots op is. Helaas waart er een onbekende schimmelziekte waartegen deze woudreuzen niet bestand zijn. Wandelaarsschoenen moeten daarom gedesinfecteerd worden vóór en ná een kauri-bos-wandeling. Zo hoopt men dat de schimmelsporen zich niet verspreiden.
Wij verbazen ons over de landschappelijke schoonheid, laaggebergte en zee, eilanden en blauwe luchten, stranden en ongewone flora.
Voor de liefhebber en voor onszelf voor later, dit is de route tot nu toe:
Auckland, Dargaville, Waipoua Forest, Kaikohe, Kerikeri, Paihia, Whangarei, Auckland, Coromandel, Hahei.
Het zit Tony niet mee: thuis pas bekomen van een stevige griep, loopt ze nu te koop met een snotterneus en dito hoest. Ergens een airco-kou gevat ?
Erm priej, Kia ora !
We tippen een paar keer de landingsbaan van een nieuwe wereld aan. Dan wordt het contact permanent.Stevige douanecontrole hier. Niks van planten, zaden, vruchten, eten, dierlijke dinges en nog veel meer mag het land in. Er zijn succesvolle drugshonden. Zelf gezien: na hun verklikken krijgen ze een kluifje. Zelfs de schoenen worden gecontroleerd op gedroogde pratsch. Mag niet. Gelukkig hebben we in Singapore niet in een keuterkeutel getrapt. Een vergeten appel kost na de controle NZ$ 400,= Het land wil door zijn geïsoleerde ligging geen buitenlandse planten- of dierziektes importeren.
Gepakt en gekofferd lopen we de aankomsthal in. 5 rijen bezette stoelen kijken je aan. Met vlaggetjes, bloemen, balonnen en naambordjes. Niet voor ons. Wij krijgen bij de Meet & Greet onze vouchers. Links, rechts, ..geen Meet &Greet.... wel een vrouwtje met toch onze naam beletterd op een tableau !
'Welcome, I'm Helene....', begint ze haar verhaal. Ze heeft alle info in haar hand. Een uurtje later zitten we in onze auto, een mooie Toyota Corolla. Automaat. Oei...
Ik weet, in NZ is veel omgedraaid. Nacht is dag en de zon schijnt vanuit het noorden. Dat is wenbaar. Maar een auto, waar het stuur rechts zit, je niet links moet instappen, niet rechts mee moet rijden, de achteruitkijkspiegel weer links zit, de gordel rechts en de handrem links, verbaas je dan niet, dat je inplaats van de richtingaanwijzer, steeds weer de ruitewisser activeert, want die knoppen zitten op de normale plaats.
Daarbij zij opgeteld, dat je toto bent na zoveel vlieguren. Frustie Frenzl, als na de zoveelste keer wisch-wasch zonder dat het regent, Tony eens hard gniffelt.
Dus met volle linkse aandacht naar ons eerste B&B met af en toe weer een ruitenwisserhaal.
Dit moet je zien. Méér english style kan niet. Overal en overal staan, liggen, hangen artifacten. Oude koffers, droogstukjes, schilderijen, grammofoon, schalen van allerlei makelij. Kopjes, paraplu, koffiemolen, hond, zilverwerk, theegarnituur, hoeden, fiets, handoekrekje. Geen prul. Alles is antiek, deco of oud. Ook de hond "Stand-a-man".
Judith leert ons op te passen met de gewoonlijk felle zon. Goed smeren. Factor veel.
'Buy a hat.', she says. 'Everyone has a hat.'
Dus wij naar de hatshop. En het is waar hier: zonder hoed, pet of iets op je hoofd val je op, ben je toerist.
We nemen de ferry om in 12 minuten in het stadscentrum te geraken. Auckland is uit toeristisch oogpunt geen hoogtepunt. Het eerste wat óns opvalt is een huge kantoorgebouw van de Rabobank. "Rabobank Direct" staat boven op de14e etage. We zijn binnen wezen kijken, niet gesolliciteerd. We kunnen Theo, Chantalle en ander collega's niet missen....
Wij ontbijten als een keizer, dineren als een bedelaar en stoppen onderweg voor koffie en-of iets klein lekkers. Meestal is er dan ook wifi en kunnen wij van jullie spontane reacties genieten.
Levensmiddelen zijn duur. Reken voor een normaal diner $35,=. Een drankje $4,=. Mèt alcohol $8,=. En 1 dollar koop je voor 63 cent.
Bezoek aan het kauribos. Reuzenbomen welke ontkiemden in de tijd van Sint Servaas en waar men trots op is. Helaas waart er een onbekende schimmelziekte waartegen deze woudreuzen niet bestand zijn. Wandelaarsschoenen moeten daarom gedesinfecteerd worden vóór en ná een kauri-bos-wandeling. Zo hoopt men dat de schimmelsporen zich niet verspreiden.
Wij verbazen ons over de landschappelijke schoonheid, laaggebergte en zee, eilanden en blauwe luchten, stranden en ongewone flora.
Voor de liefhebber en voor onszelf voor later, dit is de route tot nu toe:
Auckland, Dargaville, Waipoua Forest, Kaikohe, Kerikeri, Paihia, Whangarei, Auckland, Coromandel, Hahei.
Het zit Tony niet mee: thuis pas bekomen van een stevige griep, loopt ze nu te koop met een snotterneus en dito hoest. Ergens een airco-kou gevat ?
Erm priej, Kia ora !
-
16 Februari 2013 - 10:41
Marlie:
Susanne, ik moet je gelijk geven.
Frans, je kunt nog altijd schrijver worden. Prachtig, zoals jij ons op de hoogte houdt van alles wat jullie zien en meemaken.
Geniet! -
16 Februari 2013 - 11:03
Jeanine:
Wat een te gek verhaal (grinik grinik haha)... collega's kijken mij raar aan wanneer ik dubbel lig van het lachen als ik weer eens stiekem jullie weblog bezoek.
Mam je bent ook een druif, beterschap! (De griep laat mij dit keer in de steek, dikke knuffel).
Op naar het volgende schöne verhaal!
Groeten uit het koude Nederland en een dikke lebber van floor.
xxx nien
-
16 Februari 2013 - 12:14
Jeroen:
Ik wordt steeds benieuwder naar dat verre afgelegen land! Als ik de verhalen lees dan voel en zie ik de mooie natuur al voor me! Ik kan dan ook niet wachten tot we de foto's kunnen zien. Het klinkt al met al alsof jullie je erg goed vermaken en dat is het belangrijkste! Enjoy peeps! Groetjes vanuit het koude Limburgse land! -
16 Februari 2013 - 12:38
Lindsay:
Zeg... Hebben ze daar ook rotondes? Dat lijkt me wel raar om deze van de andere kant te berijden?!?! Whish, whish... Knipper, knipper.
Veel plezier nog!!!
Ook een lebber van Binkie :p -
16 Februari 2013 - 13:16
Renate:
Zittend tussen een berg was van de wintersport en de verhuisdozen geniet ik weer effe van jullie ervaringen. Geweldig geschreven Frenske! Zo kunnen we lekker meegenieten van jullie mooie reis. Ik kijk dan ook met verlangen weer uit naar het volgende mailtje. Heel veel groeten uit een koud Nederland, loat het uch lekker good goan! Groetjes! -
16 Februari 2013 - 20:14
De Blaauwtjes,:
hallo reizgers, leuk jullie verhalen. wij zijn echt benieuwd naar jullie reisverslagen van de komende dagen. Trouwens wij moeten ook een hat dragen en wel een voor de kou. zijn op wintervakantie -
16 Februari 2013 - 22:33
Johanna:
Ik zie het al voor me jullie in die auto.Toen Audrey en Nien me vertelde dat er weer een verhaal binnen was gekomen,duurde het te lang voor ik kon lezen.Kijk uit naar het volgende bericht!!!Groetjes de boesj.
-
17 Februari 2013 - 01:06
Marjo:
Wat een heerlijke verhalen! Zo kunnen we een beetje met jullie meegenieten ;-))
Sturen jullie wat zon naar Nederland. Kunnen we wel gebruiken.
Geniet van jullie reis en tot de volgende story. -
17 Februari 2013 - 21:35
Bianca:
Geweldig, jullie verhalen!! En dan nog maar te zwijgen over die foto´s........ Schitterend! Ik denk dat jullie wel de hele dag plaatjes zullen schieten hé met al dat moois dat te bewonderen valt. Ik heb nog een wintersport voor de boeg, maar als ik deze foto´s zie, jaloers!! Geniet van alles wat geweest is, nog komen gaat en vooral ook van elkaar!
-
19 Februari 2013 - 09:52
Voelender:
Wat een mooi verhaal, en nog mooiere foto's. Het is toch wel een heel bijzonder land, mooi landschap en dan die koeien die nog gewoon de weg oversteken. Was 30 jaar geleden hier ook ,nou verleden en vergeten tijd. Nostalgie? Heb je de boer zijn vervoermiddel gezien? Was wat voor Will.
Dat hoedje doet de deur niet dicht, maar open. Onze nieuwe Queen Tony. Flatteerd je goed. Dragen dus.
Gisteren hier ook de zon gezien, het was voorjaar. Nu weer grijs. Hoe is de maan bij jullie? Gisteren was hij hier overdag aanwezig. Dus niet bij jullie aan de hemel of wel? Konden we samen kijken en stond hij bij jullie op z'n kop.
Groetjes van Will en Els , tot de volgende aflevering. -
19 Februari 2013 - 18:11
Braun:
hi Tony en Frans
We beleven door jullie nog eens onze reizen naar New zealand.
En wilde dat ik er ook weer was om Fieny en Jeff te zien .
doe ze maar eens heerlijk knuffelen van ons.
Als jullie bij hun aangaan .we hebben we nog niet op jullie verslagen gereageerd omdat we aan het waken zijn bij Wiel zijn moeder.Dat is best heftig maar ja zo is het leven ,En ze heeft een gezegende leeftijd .
In augustus word ze honderd als ze het nog haalt .maar afwachten he . we wensen jullie heel veel vacantie plezier en een knuffel van ons .we zien de volgende verslagen met spanning tegemoet .
Groetjes Truus en Wiel
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
