Kaal schaap, arrogante rob, platte possum.
Blijf op de hoogte en volg Frans en Tony
02 Maart 2013 | Nieuw Zeeland, Hokitika
We ruilen noord met zuid en starten met het tweede traject. Des te zuidelijker we komen, des te kouder het zou moeten zijn, maar door de steeds goedgehumeurde weergoden klopt dit niet. Ik weet niet wat we gedaan hebben, maar we hebben nog steeds blauwe luchten, heerlijke temperaturen, zonneschijn. De Kiwi's klagen met recht dat het te droog is. Voor de landbouw en veeteelt moet snel regen komen anders volgt een noodtoestand. Sedert 2 januari werd geen hemelse drup meer gezien.
Onze slaapplaatsen zijn divers: een net motel in Blenheim, een klassiek B&B in Nelson, een schapefarm in Kaikoura, een homestay in Hanmer Springs en een gezellige kwaliteit-B&B in Hokitika. De NZ-ers zijn gastvrij en vriendelijk. De gezelligheid dwingen ze mede af door het ontbijt aan één gezamelijke tafel te serveren. Daar zitten we dan steeds met amerikanen, engelsen, schotten, aussies, indiers maar ook hollèndere.
In Nelson besluiten we om niet (met de auto, bus en boot) het beroemde Abel Tasman Park te bezoeken. In plaats van trampelen we 11 kilometer langs Nelson's highlights: Het "Centrum of New Zealand", Founders Park en de stad zelf. Opvallend is hoeveel verschillende "merken" volgroeide bomen hier staan, welke zorgvuldig worden onderhouden. Ze zitten wel vol met krekels of andere lawaaimakers die een oorverdovende herrie produceren.
De schapefarm ligt behoudens de weg, direct aan zee en dat is ook ons slaapkameruitzicht aan de voorkant. Het zijraam biedt een kijk op de schapestal, de schuur, een volgeplante gezonde groentetuin en een zwaar behangen waslijn met nat textiel bestemd voor diverse doeleinden. De sleutel van de slaapkamerdeur bestaat niet, er is geen slot. Onze koffie en thee maken we in hun keuken. Ze bezitten sinds heden een 60 inch TV. Hmm, groter dan de onze...
Peter heeft 360 schapen. Elke dag scheert hij er twee, tijdens de twee schaap-scheer-shows, die hij dagelijks voor de toeristen opvoert. Daarbij geassisteert door zijn twee honden en een ram. De hulpen weten exact wanneer de brokjes rollen. Zo'n vers geschoren schaap ziet in de houdgreep eruit als een kale smigel... We genieten van de vertoning en leren allerlei schape-zaken.
Bij een flinke langs-het-strand-wandeling vereeuwigt Tony de niet in ons geïnteresseerde robben. Zij krabben hun buiken en kijken fotogeniek en arrogant in de lens, onbehouwen geluiden producerend. Ik wist trouwens niet dat een kolonie robben honkvast was. We dineren ongewassen bij de italiaan en genieten vroeg van het frisse bed en de klotsende zee-geluiden.
In Hanmer Springs is het helemaal apart: daar ontbijten we als enige gasten met de eigenaren zelf aan de 8-persoons keukentafel. Ze noemen het een "homestay" en er wordt van je verwacht, dat je je gedraagt als thuis. Wandel gerust overal in en uit; jij woont er ook. Voor ons wat onwennig, maar niet onprettig. De eigenaren, Theo en Anna zijn trouwens in de jaren 50, 60, vanuit Nederland geëmigreerd. Hun taal heeft de tand des tijds glansrijk doorstaan. Ze bezaten destijds twee eenpersoonsbedden en wat klein gerei, waren 18 jaar en weldra een gezinnetje. Begin maar ! Respect voor wat ze na 50 jaar hard werken hebben bereikt. We klepten de hele avond door en 's morgens gingen we verder. Hanmer Springs is een knus kuuroort met thermale warmwaterbaden. Natuurlijk verkennen wij met onze goddelijke lichamen alle baden danig en beoordelen ze op kwaliteit en heerlijkheid.
Heb ik al verklapt, dat we de laatste dag, in Christchurch, een nicht van Tony opzoeken ? Nicht Finy is nog nooit gezien, behalve via Skype vorige maand. Wat denk je hoe groot aller verbazing is, als blijkt dat nicht Finy met Sjef al jaren goede bekenden zijn van Anna en Theo !
Verder zuidwaarts naar Hokitika, aan de kust. Teichelmann's is een B&B met een hoog gehalte hospitality. Super. 's Morgens weer een grote schranstafel samen met 6 amerikanen. We lossen gelijk alle wereldproblemen op met ons internationaal geklets.
Zo lezer, genoeg droge kost, tijd voor wat sappigers:
Nieuw Zeeland is ver weg van alle continenten. En dat al een hele tijd. Niet verwonderlijk dus, dat er een totaal verschillende flora en fauna is. Er komt van oorsprong geen enkele soort zoogdier voor. Wel vogels. Veel vogels. Vreemde vogels die aan gebrek van vijanden niet meer hoeven te vliegen volgens Darwin. En planten, uniek op de bol. De eerste koeien en schapen enz. zijn ooit het land per boot binnengebracht. Zo ook de possum (zie foto), een koddig dier met een waardevol pelsje. Eenmaal in NZ, een paradijs, met al die lekkere luie vogels en sappige vegetatie, heeft het schijnbaar de benen genomen, en zich vermenigvuldigt als de konijnen. Momenteel zijn ze met 30 miljoen familieleden. Een plaag en een gevaar, want vogelsoorten worden met uitsterven bedreigd en de schatjes kunnen TBC verspreiden. Tijd voor de anti-possum comitees om rigoreus in actie te komen. Een hels karwei. Possums zijn nachtdieren. Overdag meuren ze en zijn ze in de dichte ondoordringbare struikgewassen onmogelijk te vinden. Jagen kan niet. 's Nachts eten ze waarna ze hun buiken verwennen op de nog warme highways.
Possums zijn niet zo slim, daarom zijn possumvallen effectief echter arbeidsintensief. Possumvlees prijkt op de menukaart van afgelegen café's. Gratis, maar wel graag een donatie. Kreten als: "You kill'm, We grill'm" . De overheid strooit met cyanide, waar niet iedereen het mee eens is. De meest lugubere verwijderingsbijdragen zijn de nachtelijke races. Niet de snelste is de winnaar, maar degene die de meeste possums raakt....
Op de wegen is het possumleed duidelijk waarneembaar. Oude en verse bloedvlekken en heel veel platte, onbeweeglijke possums, meerdere keren overreden...
Onze slaapplaatsen zijn divers: een net motel in Blenheim, een klassiek B&B in Nelson, een schapefarm in Kaikoura, een homestay in Hanmer Springs en een gezellige kwaliteit-B&B in Hokitika. De NZ-ers zijn gastvrij en vriendelijk. De gezelligheid dwingen ze mede af door het ontbijt aan één gezamelijke tafel te serveren. Daar zitten we dan steeds met amerikanen, engelsen, schotten, aussies, indiers maar ook hollèndere.
In Nelson besluiten we om niet (met de auto, bus en boot) het beroemde Abel Tasman Park te bezoeken. In plaats van trampelen we 11 kilometer langs Nelson's highlights: Het "Centrum of New Zealand", Founders Park en de stad zelf. Opvallend is hoeveel verschillende "merken" volgroeide bomen hier staan, welke zorgvuldig worden onderhouden. Ze zitten wel vol met krekels of andere lawaaimakers die een oorverdovende herrie produceren.
De schapefarm ligt behoudens de weg, direct aan zee en dat is ook ons slaapkameruitzicht aan de voorkant. Het zijraam biedt een kijk op de schapestal, de schuur, een volgeplante gezonde groentetuin en een zwaar behangen waslijn met nat textiel bestemd voor diverse doeleinden. De sleutel van de slaapkamerdeur bestaat niet, er is geen slot. Onze koffie en thee maken we in hun keuken. Ze bezitten sinds heden een 60 inch TV. Hmm, groter dan de onze...
Peter heeft 360 schapen. Elke dag scheert hij er twee, tijdens de twee schaap-scheer-shows, die hij dagelijks voor de toeristen opvoert. Daarbij geassisteert door zijn twee honden en een ram. De hulpen weten exact wanneer de brokjes rollen. Zo'n vers geschoren schaap ziet in de houdgreep eruit als een kale smigel... We genieten van de vertoning en leren allerlei schape-zaken.
Bij een flinke langs-het-strand-wandeling vereeuwigt Tony de niet in ons geïnteresseerde robben. Zij krabben hun buiken en kijken fotogeniek en arrogant in de lens, onbehouwen geluiden producerend. Ik wist trouwens niet dat een kolonie robben honkvast was. We dineren ongewassen bij de italiaan en genieten vroeg van het frisse bed en de klotsende zee-geluiden.
In Hanmer Springs is het helemaal apart: daar ontbijten we als enige gasten met de eigenaren zelf aan de 8-persoons keukentafel. Ze noemen het een "homestay" en er wordt van je verwacht, dat je je gedraagt als thuis. Wandel gerust overal in en uit; jij woont er ook. Voor ons wat onwennig, maar niet onprettig. De eigenaren, Theo en Anna zijn trouwens in de jaren 50, 60, vanuit Nederland geëmigreerd. Hun taal heeft de tand des tijds glansrijk doorstaan. Ze bezaten destijds twee eenpersoonsbedden en wat klein gerei, waren 18 jaar en weldra een gezinnetje. Begin maar ! Respect voor wat ze na 50 jaar hard werken hebben bereikt. We klepten de hele avond door en 's morgens gingen we verder. Hanmer Springs is een knus kuuroort met thermale warmwaterbaden. Natuurlijk verkennen wij met onze goddelijke lichamen alle baden danig en beoordelen ze op kwaliteit en heerlijkheid.
Heb ik al verklapt, dat we de laatste dag, in Christchurch, een nicht van Tony opzoeken ? Nicht Finy is nog nooit gezien, behalve via Skype vorige maand. Wat denk je hoe groot aller verbazing is, als blijkt dat nicht Finy met Sjef al jaren goede bekenden zijn van Anna en Theo !
Verder zuidwaarts naar Hokitika, aan de kust. Teichelmann's is een B&B met een hoog gehalte hospitality. Super. 's Morgens weer een grote schranstafel samen met 6 amerikanen. We lossen gelijk alle wereldproblemen op met ons internationaal geklets.
Zo lezer, genoeg droge kost, tijd voor wat sappigers:
Nieuw Zeeland is ver weg van alle continenten. En dat al een hele tijd. Niet verwonderlijk dus, dat er een totaal verschillende flora en fauna is. Er komt van oorsprong geen enkele soort zoogdier voor. Wel vogels. Veel vogels. Vreemde vogels die aan gebrek van vijanden niet meer hoeven te vliegen volgens Darwin. En planten, uniek op de bol. De eerste koeien en schapen enz. zijn ooit het land per boot binnengebracht. Zo ook de possum (zie foto), een koddig dier met een waardevol pelsje. Eenmaal in NZ, een paradijs, met al die lekkere luie vogels en sappige vegetatie, heeft het schijnbaar de benen genomen, en zich vermenigvuldigt als de konijnen. Momenteel zijn ze met 30 miljoen familieleden. Een plaag en een gevaar, want vogelsoorten worden met uitsterven bedreigd en de schatjes kunnen TBC verspreiden. Tijd voor de anti-possum comitees om rigoreus in actie te komen. Een hels karwei. Possums zijn nachtdieren. Overdag meuren ze en zijn ze in de dichte ondoordringbare struikgewassen onmogelijk te vinden. Jagen kan niet. 's Nachts eten ze waarna ze hun buiken verwennen op de nog warme highways.
Possums zijn niet zo slim, daarom zijn possumvallen effectief echter arbeidsintensief. Possumvlees prijkt op de menukaart van afgelegen café's. Gratis, maar wel graag een donatie. Kreten als: "You kill'm, We grill'm" . De overheid strooit met cyanide, waar niet iedereen het mee eens is. De meest lugubere verwijderingsbijdragen zijn de nachtelijke races. Niet de snelste is de winnaar, maar degene die de meeste possums raakt....
Op de wegen is het possumleed duidelijk waarneembaar. Oude en verse bloedvlekken en heel veel platte, onbeweeglijke possums, meerdere keren overreden...
-
02 Maart 2013 - 18:26
Johanna:
Hoi jullie twee daar in het mooie NZ Frans wat kun je toch goed schijven.Is net of ik het ook meemaak,zie het zo voor me.Is ook leuk dat je nog eventje met anderen nederlands kunt kleppen.de fotos zijn mooi.Wacht met smart op het volgende reisverslag.xxx en groetjes van de Boesj. -
03 Maart 2013 - 06:37
Sjef& Finy:
Hi Frans & Tony
Kunnen julie ons laten weten waneer wij julie in Rangiora kunnen verwachten,wij zijn het papiertje kwijtgeraakt waar de datum opstaat.
Cheers Sjef (Jeff)
Leuk dat julie by Ann & Theo waren. -
03 Maart 2013 - 11:06
Truus Braun:
hi Frans en Tony
Heerlijk om jullie reisverslag te lezen .
Kan me weer alles voor de geest halen toen wij er waren .
Wat een heerlijke tijd dat was om bij Fieny en Jeff te zijn .
En veel plaatsen waar we ook geweest zijn .komen op mijn netvlies terug .
Kan er heerlijk bij weg dromen bedankt ,
groetjes en knuffel van ons -
03 Maart 2013 - 12:18
Math/Gerda:
Hallo daar zover weg van ons. Het gaat jullie heel goed daar zo te lezen en te zien op de foto's Heel veel te zien. En vooral vogels. Dat heeft nadrukkelijk mijn aandacht. Hoe zien die uit. Maak eens wat foto's van die pracht beesten en breng er een paar mee. Het moeten wel heeeele mooie zijn natuurlijk. Ik kan niet wachten van wat er aan zit te komen!! Verder ga maar rustig door met genieten.
Groeten oet Panningen -
03 Maart 2013 - 13:24
Evelyn En André:
Wat heerlijk om mee te lezen met jullie avonturen. Het is net alsof je mee reist. Tante Annie en ome Wiel zijn jullie zeker niet tegen gekomen in Nelson.
Geniet van al het mooie dat jullie hebben gezien en beleefd en al hetgeen jullie nog gaan zien. Reis vooral veilig.
Liefs Evelyn en André -
04 Maart 2013 - 22:58
Jeroen & Lindsay:
Hey,
Leuk verhaal alweer, ik zie de Possums al kruipen/liggen/.... Gekke dieren. Mooie natuur en lieve mensen zo te horen, klinkt absoluut als een must-see. Ik ben heel erg benieuwd! Geniet nog van jullie tijd daar!
Groeten Lindsay en Jeroen -
06 Maart 2013 - 19:37
Voelender:
Hoi Tony & Frans.
Leuke berichten weer van jullie. Wat een geweldige mooie spannende tijd maken jullie twee daar mee.
Wij hebben het ook leuk gehad in Marrakech, daar zijn we vanmorgen om 2 uur van thuis gekomen. Vanmiddag wandelen met vriendinnen(was eerder afgesproken) en nu de koffer kiepen, wasjes draaien, eten koken een wijntje en dan vroeg naar eigen bedje. Ook heerlijk, totaal verbrakkeld.
Groetjes van Will en Els
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
