de BART, Mooie MinnieWinnie en Dikke Bomen

We verlaten opgewonden ons hotel in San Francisco en gaan zeulend te voet 120 meter verder richting station van de BART. Zo heet de metro. Vreemde kaartjesautomaat aldaar. Gegeven is een tabel met plaatsen op alfabetische volgorde. Zoek je plaats van bestemming en onthoud het daarbij aangegeven bedrag (=x). Stop je creditcard in de machine of frunnik dollars in de sleuf en bedien de + en de - knoppen totdat je aan of boven het x-bedrag bent. Ondertussen word je meestal verzocht, door ongewassen mensen welke honger hebben, wat kleingeld te spenderen. Vervolgens krijg je een kaartje met een waarde, niet met een eindstation, en kun je naar believen instappen. Op het eindstation wordt je kaartje ingenomen, anders kom je er niet uit.
Op het camperverhuurbedrijf zijn ze al even vriendelijk. Een duidelijke uitleg van de functionaliteiten van de bijna nieuwe MinnieWinnie-camper draagt onherroepelijk bij aan een gegarandeerd vakantieplezier. Anderhalf uur verder is onze zooi vakkundig ingeruimd en hangt de warme spijkerbroek al de klerenkast, geruild met de korte. We starten het motorhome. Vroevroevroevroevroevroe en met brullende motor glijden we het terrein af, benzine-en watertanks vol, grey-and blackwatertanks leeg, richting supermarkt.
De eerste boodschappen zijn enorm: we hadden niets meer in huis. De koelkast en de diepvries zijn nu ook vol.
Het rijden is weer wennen, maar na drie mijl zit ie al relax te gassen.
De eerste campernacht vieren we in Bodega Bay. De tweede in een statepark, tussen de enorme bomen van de Humbold Redwoods. Bij de stateparks heeft de inflatie ook niet stilgestaan. Ten opzichte van enkele jaren geleden hebben zij hun tarieven goed weten aan te passen tot 35 dollar.

We spreken af, dat we morgenvroeg met de kippen opstaan, want we gaan ook met ze op stok. Lekker vroeg, dan kunnen we veel zien en tevens wat mijlen vreten.
Dankzij het harde bed weten we niet wie er het meest gesjraveld heeft, maar een feit is wel, dat het al kwart over acht is, terwijl het buiten nog zo donker oogt...!? Verslagen !! De dikke hoge redwoods ontnemen ons alle zonlicht. Vandaar.
Ach ja, vakantie toch. En weldra hobbelen en draaien we over California's wijde wegen noordwaarts. De weg (de 101) is nu breed en in prima staat, in tegenstelling tot gisteren. Toen ging ie alle kanten op, behalve rechtdoor.
Ferndale. Een bewust oud gehouden boerenstadje, met een heuse saloon, antiek postkantoor en victoriaans hotel. Elke winkel heeft zo z'n nostalgie. Zelfs de plaatselijke garage stalt in haar directe buurt enkele antieke automobielen ten toon.
Hup, nogmaals via een alternatieve scenic route door een ontzaglijk-dikke-bomen-bos en we verknallen ons bij Klamath. De joekelbomen van het Redwood National Park degraderen je tot kabouter. We willen effe trampelen, maar moeten ook wat eten en we converseren over de te volgen route morgen. Moeten ook nog tanken en het brood is al op.
De dag is om vijf uur omgevlogen en we weten niet waarom. Een camping zoeken en relaxen dus, denken we. Maar helaas pakt het anders uit. Het duurt nog twee uren en vele kilometers aleer we iets van onze gading aantreffen. De state camping in Brookings. Prachtig op de rots gelegen, netjes en zeezicht. Een wachtrij. Als wij eindelijk aan de beurt zijn, is net alles uitverkocht. Hmm, dat is balen. Effe sjoebe...
Next: is vies.
Next: te vol.
We zijn moe van het rijden.
Next: De"Secret Camp" is the place to be. Cosy, ouderwetse camping met bestofte amerikaanse vlaggen. De "manager" is het oude, iele, halfhoge vrouwtje Donna, geassisteerd door haar magere, lange, grijs-bebaarde ega. Met pet. Beiden zijn de 70 lang gepasserd... We verbazen ons over de manier, waarop oudjes hier in hun levensonderhoud voorzien. Zij met hun antieke camping, hun lotgenoten hebben een extraatje met het terughalen van plastic winkelkarren op de parkeerplaats, achter de toonbanken, het wijzen van de weg, het schoonhouden van het parkje of het verzamelen van blikjes.
Een klein voordeel is, dat de kampeerkosten voor ons maar $ 25,- zijn.
Herken je ook van die dagen, dat het een en ander niet lukt of tegenzit? Dat is vandaag. Snel welterusten dus.