Soppe Sokken, Muggen Massacre.

Voor de Googlefans: Nelson, Blenheim, Kaikoura, Hanmer Springs, Westport, Pancakes Rocks, Arthurs Pass, Twizel, Queenstown, Gore en Dunedin.

De kapitein van de veerboot levert puik werk. Met enkel voorwaartse beweging verplaatst hij vakkundig zijn lompe schip van Wellington naar Picton. Ofschoon het winderig is, zijn er weinig golven. De deining is te verwaarlozen dus zakken we na een goede en goedkope scheepsmaaltijd weg in onze comfortabele scheepsfauteuille voor een stevige scheepsdut.
De autodekken zijn niet helemaal volgereden, maar er zijn enkele touringcars met opgeschoten kinderen, luidruchtige kinderen. En bussen met oosterse vakantiegangers, luidruchtige en lástige . Hier en ook weer aan land. Ze kruipen voor, staan in de weg, zijn prominent aanwezig en lopen onhandig heen en weer. Ze zijn alom in groten getale aanwezig. Aan eten voor hen geen tekorten, want er zijn meer oosterse takeaways dan MD's, KFC, BK en consorten. Maken foto's van alles, met op de voorgrond alle mogelijke combinaties van hun gezinssamenstelling. Alleen op dat moment gaan eventuele mondkapjes af. Lopend, vaak in de duurste kledij met teer schoeisel over stranden en stoffige kiezelpaden. Over de wegen verplaatsen zij zich in dikke Toyotas en dure SUV's. Of ze hebben een groepsbus met chauffeur en een aanhangwagen voor de koffers. Zou ik jaloers zijn ? Nee !
Zo rijden we samen door dat grote lege land, het dunbevolkte zuidereiland.
Om een indruk te geven: Nederland past wel 7 keer in Nieuw Zeeland, maar wij hebben veel meer inwoners. Dik 17 miljoen. NZ maar 4,6. Per vierkante kilometer wonen er 16,4 mensen in NZ, en bij ons 418 ! Australië ? 3.

Wetende dat Kaikoura een must-see is, rijden we er na Nelson heen. Bij "The Point" is een grillig stenen landtong van zo'n 8 voetbalvelden groot. Hoogte van -1 tot +6 meter. Keien, rotsen, scheuren, spelonken en daarop en daartussen tientallen seals. Zeehonden. De kleinen spelen in de natuurlijke poelen en de groten liggen te luieren in de zon en te zonnen in de lui. Op de buik of op hun rug. Alles moet opwarmen. De toeristen strompelen wankelend over de moeilijk begaanbare rotsen en hebben veel aandacht voor de instellingen van hun camera. Ze letten ook op de luie honden, waar ze mogelijk kunnen lopen, maar niet op de tijd. En het wordt hoogtij, stiekem. De laaggelegen geulen lopen langzaam vol en voordat we het weten zijn we weldra afgesloten en wordt de landtong een steeds kleiner eiland. Ik red met een fikse sprong het droge bijna net, maar Tony heeft kortere pootjes en dat levert onverwacht natte voeten op. Terwijl het water snel wast, zijn er nog steeds 30 afgeleide sealsfotografen aan het werk. Tijdens ons sokkendrogen op een zonnige rots aan de veilige kant kijken we geamuseerd toe, hoe deze meute al balancerend en wankelend probeert de pootjes op het droge te houden.
We hebben geen droogvoet meer gezien.

We zijn enkele dagen in Hanmer Springs. Dat komt goed uit, want na al dat rijden wordt het hoog tijd voor een ontspannen bad. In het dorpje is een warmwaterbronnen-spa en wij bebadderen onze buitenkant waarna de camper een grote schoonmaakbeurt krijgt aan de binnenkant. Het is lekker weer dus deuren open, ramen open, beddengoed eruit, stof en drek eruit, laten luchten, alles schoon weer erin en ter afsluiting van de poetserij en de dag een lekker stukje zalm op de gril, flesje wijn. Relaxen.
Dit is een dag die in herinnering blijft.
Bij het welterusten zeggen na het doven van de lichten komen we erachter dat een kleine indringer geniepig gebruik heeft gemaakt van de openstaande klapdeuren. Zij verraadt zichzelf met een hoogtonig jankend "Miiiiimiiiiimimiiiii" voorbij je oor. Hmm, een mug. Licht aan. Uit bed. Schijnen met het telefoonlampje. Vinden met een "Ahaa, doe vrekkeling !" Patsen en pletten met het Sudoku boekje. In bed. Licht uit. Nogmaals welterusten.
"Miiiiimiiiiimimiiiii". Nogantoe, nóg ene ! Het hele werkschema wordt wederom in onderbroek met succes afgewerkt. Frans is een meester in muggevangen, maar vanavond nog lang niet de laatste keer. 14 kadavertjes verder wordt het sein "Mug meester" gegeven. De lijkjes als trofeeën op een rij. Ik vraag me af wat onze buren hebben gedacht bij het zien van die wiebellichtjes op en neer achter de gordijnen door de hele camper en dan dat slaan op deuren en ramen, ja ook onder het dak in dat resoneert als een dikke trom.
Maar Tony is zielsgelukkig, want zij krijgt altijd de muggebulten en vandaag niet.
Dit is een dag die in herinnering blijft.

De Pancakes waren super, Marga. Dat donderend geraas en een waterspel van jewelste tussen die pannenkoeken. Dan die "blowholes". Wat een geweld, maar wel een gekke naam. Had dit niet willen missen.
Na elke bocht volgt er weer een nieuw fascinerend landschap in andere kleuren, vertes en hoogtes. Vaak een blauwe kustlijn met lange witte golven. Brem in bloei over hele gebergtes. Lupinevelden paars, rosé, lila en tussenkleuren. Witte wolken, turquoise meren, blue sky, besneeuwde bergtoppen. 3 dagen grijs, grauw, regen continue in Queenstown. De eenden snateren opgewekt het grasveld van onze camping af. We soppen ons naar het centrum om souveniers te bemachtigen terwijl de paraplu niet natter kan worden. Door dit schijtweer gaan de geplande activiteiten niet door. Dus niet met de kabelbaan omhoog en ook het bungejumpen is op het laatste moment afgelast. Net zoals dat spannende ritje met die jetboat over de rivier. Wel wilden we nog inschrijven voor het waterval abseilen maar daar was de stroming ook al onverantwoord hoog. Balen.
Dan dus maar de rest van de dag lekker uit eten, lummelen, lezen en puzzelen. Genoten !
Twee dagen later, als we Queenstown hebben verlaten, horen we dat de wegen daar vanwege deze regenval zijn gesloten en dat er op de Arthurspas een landverschuiving is geweest. We zijn ternauwernood aan ellende ontsnapt, net zoals vorige maand bij de bosbranden in Sydney, Australië.
Ook horen we van locals dat op White-Island, noordereiland, een vulkaan is ontwaakt. Ver weg, maar toch. En korterbij is een brug ingestort in de buurt van Christchurch. Dat wordt 4 uur omrijden, wat we graag ervoor over hebben. We hopen dat het leed minimaal zal zijn en wensen sterkte aan getroffenen.

Onze teint is inmiddels iets donkerder, zijn inmiddels kärkesvolkproof en doen ons best om de dag van de week alsmede de datum te weten.
Groeten uit Nieuw Zeeland !