Aussie eggcent, Farm Onits, Quality Koala
Blijf op de hoogte en volg Frans en Tony
17 Oktober 2019 | Australië, Emu Bay
Met een accentvol "Goeud meurnung" worden we door een douanepief vriendelijk verwelkomt op Adelaide Airport.
"Good morning also !"
Het is wellicht aan onze knappe voorkomens te wijten, dat wij uitverkoren zijn een steekproef te mogen ondergaan. Iets plantaardigs of dierlijks invoeren is namelijk uit den boze, strikt verboden. Ook geen revolvers of zo. Dus controle.
"Hèv joe oinuthing to déclair ?" vraagt de beambte standaard en zelfverzekerd terwijl alle bagage al door de scanner rolt.
"No, we have nothing on to given", antwoorden wij met nog meer zelfverzekerdheid.
Maar de dou zegt: "Yes, yes, joe hève wel ! Tell me maar where joe hide it. Sweeties perheps ?"
Oja, oeps, we hebben 2 zakken dropjes meegenomen. Eén in de bagage, één in de handbagage.
Frans grapt: "We brought drupkes. Farm-drupkes. From Holland. Hoe do joe call them here ? Drups ? On-it ! Haha. Little on-its ?" *)
"And hoe ken you know that we have dropjes ?" vraagt Frans, het antwoord al wetend.
De man achter de scanner wijst smalend en stellig naar de pas geXrayde zak op zijn kleurige scannerbeeldscherm. "Show me maar where they are !"
Frans zoekt op goed geluk links-achter in de rode tas.
"No no, not there," schimpt hij tegen mij, "and ook not in the hendbagege," tegen Tony.
"They are in here !" wijst de commies naar vooraan-rechts en dan weer naar mij. "We know everything !"
Maar Tony staat al triomfantelijk te zwaaien met haar dropjes uit de zwarte handbagagetas.
"Ow, look now, we missed that wan..", zegt de ene officer beschaamd tegen de andere. Gelukkig zijn dropjes vrij invoerbaar en mogen we Australië alsnog in.
Effe koekeloeren in de hal van het toch kleine vliegveld, met een warme croissant en hete kop flat-white, melkkoffie. Wat een behulpzame bediening. En vriendelijk. Maar onverstaanbaar knauwelend. Opvallend ook al een behulpzame en vriendelijke, bijna onverstaanbare taxichauffeur die maar al te graag met ons een Australische sim wil gaan kopen bij het tankstation, die moelejaan. Of iedereen hier zo frendly, helpful and unintelligible is ?
Moe aangekomen in ons Grosvenor-Mercure denken we een heerlijke kamer te scoren. Luxe, mooi uitzicht en groot. Maar helaas niets van dat. Dus luxeloos, bekrompen uitzicht en klein. Heel klein. Met een waggelbed als een topzware roeiboot. De luggage is moeilijk te plaatsen. We moeten maar eens acuut ernstig gaan praten met de receptiebezetting. Tien minuten later zitten we enige dollars armer, voor twee dagen in hun ruimste suite met uitzicht op de rumoerigste straat.
Aangezien we te graag met ons mobieltje jongleren, willen we meer dan wifi. Dus tijgen we naar simmenwinkel Vodafone. De knappe (en alweer vriendelijk behulpzame maar deze keer niet-verstaanbare) verkoper frommelt ons beide een extra sim in de sleuf, waarna een betaalbare online verbinding met de rest van de wereld wederom tot stand komt.
We halen de huurauto op. Een Corolla. Maar van de behulpzame, vriendelijke edoch voor 60%-verstaanbare juffrouw van Herz krijgen we voor 6 dollar per dag méér, een vette Toyotabak RAV4. Daar passen de koffers beter in, brabbelt ze.
En os auw kneuk ooch, denk ik.
De ontdekkingsreis wordt aansluitend vervolgd. Op naar 3 nachten Kangaroo Island: rust, veel natuurschoon, puur, wildlife, wandelen en schone lucht snuiven. Dun bevolkt hier, met als gevolg dat we geen plezier beleven aan onze nieuwe simmen. Vodafone simsalabimt hier duidelijk niet met zendmasten.
Zoals de naam van het eiland inhoudt, zien we tientallen kangoeroe's. Zij het (in het wild) maar één levende. De anderen liggen levenloos op de vluchtstrook of in de berm. Geen fijne aanblik.
Koala's zijn voorzichtiger. Zij klampen aan de takken en eten daarboven de godgansedag gomboombladeren en op die hoogte rijden, ook gelukkig voor ons, weinig automobielen.
In een wildlifepark voeren wij die koala-krullebeesten (met hun kleintjes) op ooghoogte en fotograferen de accu leeg als er ene op Tony's arm zit om geknuffeld te worden. Er logeren ook andere Australische beesten hier, zoals dingo's, slangen en wombatsen. Verder vele kangoeroe's in allerlei kleuren en maten, maar dan veiliger dan hun familie in het wild, naast de snelweg.
Voor de routevolgers: Jervis Bay, Hahndorf, Bordertown, Halls Gap.
Tot een volgend relaas,
groet, Tony en Frans
*) Drop, = d'r op, = erop, = on it, in english, dacht ik zo...
"Good morning also !"
Het is wellicht aan onze knappe voorkomens te wijten, dat wij uitverkoren zijn een steekproef te mogen ondergaan. Iets plantaardigs of dierlijks invoeren is namelijk uit den boze, strikt verboden. Ook geen revolvers of zo. Dus controle.
"Hèv joe oinuthing to déclair ?" vraagt de beambte standaard en zelfverzekerd terwijl alle bagage al door de scanner rolt.
"No, we have nothing on to given", antwoorden wij met nog meer zelfverzekerdheid.
Maar de dou zegt: "Yes, yes, joe hève wel ! Tell me maar where joe hide it. Sweeties perheps ?"
Oja, oeps, we hebben 2 zakken dropjes meegenomen. Eén in de bagage, één in de handbagage.
Frans grapt: "We brought drupkes. Farm-drupkes. From Holland. Hoe do joe call them here ? Drups ? On-it ! Haha. Little on-its ?" *)
"And hoe ken you know that we have dropjes ?" vraagt Frans, het antwoord al wetend.
De man achter de scanner wijst smalend en stellig naar de pas geXrayde zak op zijn kleurige scannerbeeldscherm. "Show me maar where they are !"
Frans zoekt op goed geluk links-achter in de rode tas.
"No no, not there," schimpt hij tegen mij, "and ook not in the hendbagege," tegen Tony.
"They are in here !" wijst de commies naar vooraan-rechts en dan weer naar mij. "We know everything !"
Maar Tony staat al triomfantelijk te zwaaien met haar dropjes uit de zwarte handbagagetas.
"Ow, look now, we missed that wan..", zegt de ene officer beschaamd tegen de andere. Gelukkig zijn dropjes vrij invoerbaar en mogen we Australië alsnog in.
Effe koekeloeren in de hal van het toch kleine vliegveld, met een warme croissant en hete kop flat-white, melkkoffie. Wat een behulpzame bediening. En vriendelijk. Maar onverstaanbaar knauwelend. Opvallend ook al een behulpzame en vriendelijke, bijna onverstaanbare taxichauffeur die maar al te graag met ons een Australische sim wil gaan kopen bij het tankstation, die moelejaan. Of iedereen hier zo frendly, helpful and unintelligible is ?
Moe aangekomen in ons Grosvenor-Mercure denken we een heerlijke kamer te scoren. Luxe, mooi uitzicht en groot. Maar helaas niets van dat. Dus luxeloos, bekrompen uitzicht en klein. Heel klein. Met een waggelbed als een topzware roeiboot. De luggage is moeilijk te plaatsen. We moeten maar eens acuut ernstig gaan praten met de receptiebezetting. Tien minuten later zitten we enige dollars armer, voor twee dagen in hun ruimste suite met uitzicht op de rumoerigste straat.
Aangezien we te graag met ons mobieltje jongleren, willen we meer dan wifi. Dus tijgen we naar simmenwinkel Vodafone. De knappe (en alweer vriendelijk behulpzame maar deze keer niet-verstaanbare) verkoper frommelt ons beide een extra sim in de sleuf, waarna een betaalbare online verbinding met de rest van de wereld wederom tot stand komt.
We halen de huurauto op. Een Corolla. Maar van de behulpzame, vriendelijke edoch voor 60%-verstaanbare juffrouw van Herz krijgen we voor 6 dollar per dag méér, een vette Toyotabak RAV4. Daar passen de koffers beter in, brabbelt ze.
En os auw kneuk ooch, denk ik.
De ontdekkingsreis wordt aansluitend vervolgd. Op naar 3 nachten Kangaroo Island: rust, veel natuurschoon, puur, wildlife, wandelen en schone lucht snuiven. Dun bevolkt hier, met als gevolg dat we geen plezier beleven aan onze nieuwe simmen. Vodafone simsalabimt hier duidelijk niet met zendmasten.
Zoals de naam van het eiland inhoudt, zien we tientallen kangoeroe's. Zij het (in het wild) maar één levende. De anderen liggen levenloos op de vluchtstrook of in de berm. Geen fijne aanblik.
Koala's zijn voorzichtiger. Zij klampen aan de takken en eten daarboven de godgansedag gomboombladeren en op die hoogte rijden, ook gelukkig voor ons, weinig automobielen.
In een wildlifepark voeren wij die koala-krullebeesten (met hun kleintjes) op ooghoogte en fotograferen de accu leeg als er ene op Tony's arm zit om geknuffeld te worden. Er logeren ook andere Australische beesten hier, zoals dingo's, slangen en wombatsen. Verder vele kangoeroe's in allerlei kleuren en maten, maar dan veiliger dan hun familie in het wild, naast de snelweg.
Voor de routevolgers: Jervis Bay, Hahndorf, Bordertown, Halls Gap.
Tot een volgend relaas,
groet, Tony en Frans
*) Drop, = d'r op, = erop, = on it, in english, dacht ik zo...
-
17 Oktober 2019 - 11:09
Frans En Tony M:
Neem maar de tijd, dat zeggen de Aussies en ook het trage netwerk hier.
De foto's volgen, dus... -
17 Oktober 2019 - 12:52
Truus ( Yoga):
Hi Frans en Tony,
Erg genoten van jullie verslag en de toestanden bij de douane...heel herkenbaar.
En het taaltje...och na een tijdje wen je daar wel aan, so no worries.
Koala’s knuffelen vond ik ook altijd een leuke bezigheid, maar ook de andere Australische dieren bekijken is erg leuk. Ik heb overigens eens een wombat in het wild gezien.
Nog heel veel plezier in Ozzieland en tot de volgende blog. -
17 Oktober 2019 - 14:09
Marga:
Hello down under,
Nice to read about your trip. Loeking forward to see the pictures you made. Bye bye. Xxx -
18 Oktober 2019 - 19:25
Daniël:
Hoi Frans &Tony , zoa te huren geit 't good mit uch. En auch nog vrung gemak bie de doane om ze licorice te geve. Luxe car geliënd, ff eine tip, kiek ff in de ashtray of doa niks in liek. Bie eine police check zin die luuj doa neet blie mit es doa van die witte sjtenele in zitte. Geer komt tensjlotte oet "the netherlands"....Goei reis en tot hures... groetjes oet the big city from center zuidlimburg, Miriam & Daniël. -
20 Oktober 2019 - 15:57
Connyzelissen@live.nl :
Geniet er maar van hier regent het pijpenstelen jullie missen hier niks groetjes de buren -
21 Oktober 2019 - 23:07
Mariet:
Wat een leuke foto's , krijg heimwee naar Australië
veel plezier verder met deze geweldige reis. -
23 Oktober 2019 - 11:26
De Blaauwtjes :
Geweldige foto's en geweldig verhaal weer. Beetje late reactie maar moest bijkomen van onze wereldreis naar Parijs -
25 Oktober 2019 - 12:11
Carla En Herm:
Wat een prachtige foto's en we zijn weer helemaal up-to-date met jullie reisverslag. Toppie daar!!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
