Scheef over de schreef

ZONDAG 19 AUGUSTUS
Het doet ons goed, dat jullie de verhalen en beslommeringen van dit reislustig stel met plezier volgen. Ook wij vinden het fijn reacties van de waarde lezers te mogen ontvangen. Ga zo door!
Een halve rondreis zit erop, en een halve nog te gaan. Dus vandaag een lummeldag. In hoofdzaak lummelen. Ook een boekje lezen, puzzeltje maken, effe koffie of thee drinken. Frans verveelt zich het eerst, want Tony heeft een té goed boek: . Ze kan niet stoppen met lezen. Gelukkig maar, dat het leesweer is: Grijs en regenachtig. Frans houdt het niet meer, trekt zijn wandelschoenen aan en is snel verdwenen in de engelse forests, Tony alleen achterlatend bij de B&B&Boek . Dat is wel vertrouwd. De B&B is meer dan 350 jaar overeind blijven staan. Dat moet ook wel, want de buitenmuren zijn formidabel. Een meter dik. Dat heeft als voordeel dat de vensterbanken enorm zijn. Zo enorm, dat er op meerdere plaatsen een soort van zit-vensterbank is gemaakt. Lekker liggen of zitten op de onderste vensterbank voor het raam, terwijl je nog uitgebreid de ruimte hebt op de bovenste bank om je kop thee te plaatsen, samen met de pot, de koekjestrommel en ook het melkkannetje, kaarsje en dienblad. Kijk, dat hebben we in Hulsberg niet. De binnenmuren zijn daarentegen in verhouding dun. Letterlijk van dik hout zaagt men planken. Deze planken worden links en rechts aaneensluitend als een schutting onder een draagbalk gezet en zie, een wonderschone groene muur. Alleen is het hout al zó oud, dat het reeds menige keer besmeurd en geverfd is met van alles, behalve Histor. Het heeft een voorname donkerbruine kleur. Soms is er een mindere plank bij. Die krijgt dan mettertijd een barst of een gat waar de noest zat, waar men dan gelaten een bord of een kalender voor hangt. No problem. Waar er meer geluidsisolatie nodig is (slaapkamers ) is een soort pleisterwerk. Aan de knoebelen te zien weliswaar enkele keren gerepareerd of de stukadoor was niet voorhanden. Deze wanden zijn verfraaid met een lichte kleur olieverf. Ik ken ze nog van vroeger. De deuren zijn gemaakt van planken. Vroeger hadden wij ook zo’n deur naar de kelder toe. En vroeger, de staldeuren, die waren ook zo getimmerd met precies dezelfde “ophanging”. Het sluitwerk is nergens hetzelfde. Maar het sluit wel, al en toe. Allerlei anders gefabriceerde goedgekeurde engelse Gründlichkeit van klinken, sloten en scharnieren. Een gepiep en gekraak van de bovenste plank.
Veel bewoners en gasten hadden ook beter een helm kunnen aanschaffen. Menige bult is daar ontstaan vanwege het gebrek aan vertikale ruimte. De deuren en doorgangen zijn gewoon te laag voor het hedendaags publiek. Dat is zo ongewend, dat zelfs Frans een ezel is. Tony heeft goed praten, zij meet niet zo groot.
Als het regent, dan loopt het water van een leien dakje. Dit spreekwoord gaat hier letterlijk op. Zoals bij de daken van de meeste gebouwen hier. Gemaakt van lei, een steensoort, die hier lokaal wordt gedolven, gespleten en o.a. als dakbekleding verwerkt, maar ook als vloeren, onderzetters, huisnummers en split voor de oprit. De enorme steunbalken, die liggend in alle kamers te zien zijn, houden met schijnbaar gemak al honderden jaren het dak en de verdieping in de lucht. Een slechte aanschouwer ziet zelfs dat er enige kromming is opgetreden. Alle balken zakken door. Je zou ze eens moeten draaien. Deze krommingen werken door in de vloeren, de trappen en de daken. Niets is daarom meer recht. Zo krom als Limburgs vakwerk. Schenk je kopje maar halfvol in, anders loopt het over. Je hoeft hier niet bezopen te zijn om te waggelen: Het midden van de slaapkamer is 10 centimeter lager. Daarom staat een bed aan de muur altijd bergaf. Lastig hoor, bergop te slapen..
De traptreden-afstanden zijn onderling afwijkend. Eén traptrede in het midden van de overloop dient als extra struikelblok. De leidingen lopen slordig over de muren, kozijnen en plafonnen, alle hoeken volgend en zijn gekleurd naargelang waar ze lopen. Gewoon naast elkaar met hiats en kromme spijkers vastgeklopt. De raamkozijnen met enkel glas worden zelden gepoetst en gezeemd. En dat geldt voor bijna alle gebouwen in dit land. Ramen wassen is not-done.
MAANDAG 20 AUGUSTUS
Enkele zaken staan vandaag op de rol. Een makkelijke wandeling langs beken, watervallen, oude statige huizen en een meertje. Een rondritje met als doel kasteel Harlech. Daarbij ontdekken we toevallig een parel van een badplaats hetgeen dus uitnodigt tot een uitwaai-strandwandeling en een heerlijk diner in restaurant Cross Foxes. Heerlijke dag.
DINSDAG 21 AUGUSTUS
Meer dan een ervaring rijker in B&B-en vertrekken we. Bedankt Dolgun Uchaf, het was een voorrecht als 50 jaar geleden te mogen logeren bij jullie. Nog een klein ritje door de Wales-se bergen en we zitten weldra voor een paar honderd kilometer op de M6 autoweg, richting de bergen (en meren) van het Lake-District. We komen op afstand langs Liverpool, Blackpool en Manchester. Steden van formaat in een drukbevolkt gebied. We hebben de dag nodig om aan te komen op ons adres in Ambleside.
Een ander gezicht van Engeland.
Wordt vervolgd...