no worries

ZATERDAG 18 AUGUSTUS
Daar zitten we dan tegenover elkaar, aan ons haute cuisine gedekt tafeltje met leien onderzetters, grote Ikeaglazen verse jus d’orange, zilveren modern bestek ook al van Ikea, dikke servetten wellicht van Ikea, in de erker van de voorkamer. Veel inrichtingselementen duiden op de scheepvaart, de zeilsport in het bijzonder, maar ook de USA is prominent aanwezig in de vorm van grote ingelijste foto’s. Het zijn geen zelfgemaakte foto’s, we proberen te achterhalen waar we deze muurfoto’s nog meer hebben gezien, ze komen ons te bekend voor…
Daar staat hij dan in zijn gestreepte shorts maatje 38, nog steeds te wijd hangend om zijn smalle bum strak te bedekken. Er steken magere hairy benen uit, van die lange (de benen bedoel ik dan). Zijn ongewassen lijkende voeten geschoven in gele sandalen. Wij vragen ons af in welk jaar gele sandalen in de mode zijn geweest. Het moet sowieso al wat longer ago zijn, want het waren niet meer de nieuwste exemplaren, daar aan die jubeltenen. De rafels had hij niet afgeknipt. De gesp van dit ruime schoeisel was nog nooit los geweest; hij kon er zo in- en uitschuiven. De notitiebloc en het potlood in de aanslag:
Good morning.
Good morning.
Slept well ?
Yes, thanks.
Coffee or tea
Coffee please.
And tea for me please.
No worries. Just a minute.
Serials and milk are over there. Please help yourself. No worries.
Thank you.
Welcome.
Weg is ie. Met grote stappen naar de keuken gesandaald, ergens aan de achterkant. De andere gasten knauwelen onoplettend gestaag verder op het laatste restje van hun lap bacon, het zwoertje. Frans maakt ondertussen zijn voorgerecht van melk en Kellochs cornflakes. Hij neemt er een lepel van, kijkt geschrokken verrast, slikt het spul snel door omdat hij het niet in de grote ikea-kom wil laten terugvloeien, want daar komt onze geel-gesandaalde ober-boy terug met de koffie en de thee:
Toast ?
Yes please
Brown or white?
Brown please.
No worries. What do you like for breakfast?
Full English please.
Fried or scrambled egg?
Fried please.
No worries. And what do you like for breakfast?
Just one egg and bacon, please.
Fried or scrambled egg?
Fried also.
No worries, just a minute please.
Eh, the milk, eh is not good any more…
Ow, excuse me. I am very sorry, Ow, that worries. One moment please, I get fresh milk. Sorry again, do you like new cornflakes?
No thanks.
Ok, no worries.
Wij proberen de melk in de koffie. Gelukkig is van deze partij de houdbaarheidsdatum nog niet verstreken en wordt bij deze goedgekeurd voor consumptie. Ondanks dit akkefietje was dit de beste B&B tot nu toe. De jongens hadden het goed voor elkaar.
Naderhand valt ons in, waar wij hun foto’s gezien hadden: Bij Ikea. No worries.
Jammer genoeg verblijven we hier maar twee nachten. De Bora wordt weer herladen, getankt hebben we gisteren al en de route gaat verder naar Noord-Wales. Wij nemen smalle binnenwegen. Geweldig, dit onaangetaste oude Wales. Door nationale parken en dorpen waarvan wij de namen niet eens kunnen uitspreken. Wij hebben er een paar van die Welsche dorpsnamen opgeschreven, want onthouden is onmogelijk. Het lezen zou nog wel kunnen lukken, maar veel succes toegewenst met het uitspreken ervan. Haal diep adem, en zorg dat je geen kramp in je tong krijgt. Hier komen ze:
Ponthhydfendigaid, dat ligt bij Yspytty-Ystwyth. Bij Rhosllannerchrugog ligt Brynyeglwys en Dafaqrndywyrch. Wat vind je van Cwrtnewydd en Llanuwchllun. En aan de kust vind je Llanaelhaern met terzijde Greoesffordd. Zelfs zónder klinkers: Cwmffrwd. Niks waard. Dan woon je toch liever in Musschemich, Schweberich of Griezegrubbe.
We komen rond 20.00 uur aan op onze nieuwe bestemming. Gelukkig dat we een Tomtom hebben. Een surprise is die “nieuwe” overnachtingsplaats in Dolgellau, Snowdonia National Park.
Morgen nemen we een rustdag en maken we tijd om deze pleisterplaats nader te beschrijven.