Cream tea en Wilde paarden

MAANDAG 13 AUGUSTUS.
Wakker worden en het regent. Mmm wat gaan we vandaag doen? Het programma wordt aangepast en we besluiten de natuur in te gaan. Van de gevraagde interne overplaatsing in ons BB horen we niets meer. Er is trouwens volle bak, hoogseizoen, en we hebben nu totaal geen last van de constante autogeluiden van de voorkant.
Rijden maar naar en door het Dartmoor National park. De wegen ernaartoe zijn druk maar worden op een gegeven moment wel heel erg smal. Als je een tegenligger ontmoet dan moet er eentje terugzetten, tot soms wel 200 meter alwaar de weg ietsje is verbreed. “Passing zone” noemt men dit hier deftig. Gelukkig zijn de english people zeer hoffelijk en hoeven we maar één keer achteruit. Pff. Steeds vaker neig ik (Tony) naar links te hangen, zodat de tegenligger mij maar niet zal raken. “Frans, hou toch wat meer links !”
Wij arriveren bij een klein dorpje met prachtige huizen met rieten daken. Cottages noemen ze die. Daar trekken wij onze wandelschoenen aan en trampelen een stuk, over hekwerken klimmend, voorbij een antieke kerk, over public footpaths, langs vochtige graven en jachtpaden. De paraplu in de aanslag. Gelukkig blijft deze droog. Wij ook.
Daarna volgt de route verder door het nationale park via Bowey Tracy, Two Bridges naar Tavistock. Wij komen schapen tegen. Honderden. Ook hele kuddes wilde paarden, hoewel wild? Ze komen haast tot in de auto, en voor mensen zijn ze helemaal niet bang. Helemaal niet voor toeristen. Waarschijnlijk heeft dit laatste soort altijd wat lekkers bij de hand. Ik heb eigelijk wél wat sjroems als zo’n bruine nieuwsgierig snuffelend naar mij toekomt.
Daarna vervolgt de route naar Morwellham Quay, een industrieel museum waar in de 19e eeuw een kleine kopermijngemeenschap leefde en werkte. Heel leuk. Met een heus treintje de kopermijn in geweest. Kinderen moesten destijds al vanaf hun 7e jaar meehelpen en vanaf hun 10e zelfs ín de mijnen. 6 dagen 12 uur per dag.
Op de terugweg richting B&B tracteren we onszelf op onvervalste “fish en chips”. And a diet-coke.

DINSDAG 14 AUGUSTUS
We constateren, dat we teveel in de auto zitten. Wellicht is dit al te ruiken. Het bewaarde partje boterham met kaas van de 12e moeten we vandaag maar eens verwijderen. Voor de paarden ?
Het bezoeken van allerlei bezienswaardigheden vergt veel auto-uren. Teveel. We besluiten om wat minder te toeren en verafgelegen bezienswaardigheden en oorden te skippen. Helaas, maar het meest westelijk gelegen punt in Cornwell bezoeken we daarom dus niet. Want, met deze afstanden en matige infrastructuur zou de rit 3 uur gaan duren. Enkele reis. 118 Mijl. Hebben we nog niets gezien. Nee, we blijven in de buurt van Torquay. Genoeg te beleven:
Cockington, een oude nederzetting alwaar we ontdekken, dat ene bouwheer en architect “Sir Edwin Lutyens” uit 1480 (?), nogal wat projecten heeft neergezet. Als we vragen wat er met de erfenis van uncle Edwin is gebeurd, schweigen alle Flöten.
Wij kopen in een expensive shop souvenirs voor de kindertjes. Wel heel vervelend voor hen, dat wij niet gaan zeggen wat. In de middag drinken we natuurlijk thee. Mèt pinkje, weet je wel. Daarbij laten we scones serveren. Mèt clotted cream and jam, weet je wel !
Ook meegenomen in deze: Paignton, Brixhem, Totnes, Kingsbridge, de veerpont en vele anderen, maar niet in deze volgorde.
Och wat zijn we bij de BB alweer tote hose. Na de shower een nap, maar worden laat, te laat wakker. Maar niet meer eten dan ? Crackers en peanuts moeten het maar doe. Teveel gekoetsjt today.
Voor straf laten we morgen de auto staan, en go by feet.