On the road

VRIJDAG 10 AUG
We vertrekken punt 08.00 uur Da’s timing. Uitgezwaaid door Jeanine en Guido in westelijke richting, de TomTom achterna. De eerste verrassing wacht ons na anderhalf uur. Een schrille gil en de TomTom staakt zijn activiteiten: accu leeg. Hoezo accu leeg, hij laadt toch op via de stekker ? Na onderzoek blijkt de zekering gesmolten te zijn. Kortgesloten geweest ? Weet niet. Nou, dat euvel werd snel verholpen met een reserve en snel de weg in westelijke richting vervolgen. Tot Calais niks te doen op de wegen. Heerlijk, dat schiet op. Daar is de kanaal-tunnel-terminal al. Wat een groot complex. Hak nie dacht. Ook daar erg rustig. Geen wachtrij. Bonjour, votre passeports, et vite !
Geboekt hebben we de 13.15 uur-trein. Maar het is nog geen 12.00 uur. Parbleu. Niet erg, neem de trein van 12.05 maar. En dat alles digitaal vanuit je auto regelen. Komt geen fransoos aan te pas en dat is een voordeel haha.
Warm in dat compartiment ! Bleh! Ruikt naar oude diesels en koelvloeistof. Mja, de airco mag en kan niet eens aan. En je mag geen foto’s nemen. Dus na 25 minuten sauna een heerlijke Engelse bries pas. We rijden om 11.30 uur (engelse tijd) al in Dover het terrein weer af. Links, links, links, iedereen rijdt links. Dat moeten we ook proberen. Na enige aarzeling lukt dat ook nog vrij aardig, zelfs de routondes (roundabouts). Op naar het eerste overnachtingsadres in Bognor Regis. Onderweg nemen wij ons voor “effe” het stadje Rye te bezoeken. Daar moeten oude huizen en een oude kerk op een soort terp te vinden zijn. Natuurlijk in English style. Dat is wat we zoeken.
Hm, hier wordt het drukker. Parkeren is moeilijk. Maar op de derde parkeerplaats is een plekkie ! Ook nog in de scheem. Kosten 1,60 pond per uur. Alleen, we hebben geen pond op zak, geen rooie. En een money-machine is nergens te vinden. We riskeren een boete. Het vereiste wisselgeld bezitten we pas na een succesvolle pin-transactie, een kopje thee, (inclusief pink, jawel!) en een eerste pie: chicken mushroom en beef onion.
Het zuiden blijft druk. Kustplaatsen zijn weliswaar verbonden met “dual carriage highways”, maar in de bebouwde kom is het aanschuiven, stoplichten en wegen smal van stuk en om de 500 meter een rotonde. Het schiet voor geen yard op.
De zuidkust is één lang strand. We kiezen een plek en bezoeken Eastborne. Wat een lekker lijkt-wel-op-voorjaar-weer. Toevallig is er een vliegshow boven zee aan de gang. Indrukwekkend! Nooit gezien. Vallende vliegtuigen die opeens weer optrekken. Straaljagers gaan recht omhoog met een oergeluid. Impressive. Helikopters die ondersteboven blijven hangen en loupjes maken.
Bognor Regis, The Aldwick. Oud (zoals alles hier) maar netjes hotelletje met receptie met bel “Ting”. “Hellow, this is Walter and Conny”. “Room number 1 is yours”. Ruime kamer, maar eigenlijk weinig plaats vanwege een onlogische indeling.
We willen pizza schransen bij Mamma Mia. Helaas geen plaats meer. “Come back in 5 minutes”, zei de pizzaman en inderdaad. We eten eerlijk food met vino en cider. Sleep well folks.